DE-FR-NL-EN ↓
Polka auf dem Camino
Das Wunderbare am Beruf des Fotografen ist, unterwegs zu sein, in der Heimat oder in unbekannten Regionen. Die Aufgabe ist immer gleich, sich auf die aktuelle Situation einlassen. Gedanken und Ideen in Bilder umzusetzen. Das ist der Grund warum ich Fotograf und Künstler geworden bin. Auch wenn ich die naiv-romantische Vorstellung, die ich als junger Mensch vom Leben hatte, nicht immer gefunden habe; geblieben sind die Neugierde, der Wunsch zu begreifen und das in Fotografie umzusetzen.
Immer wieder aus unterschiedlichen Gründen zieht es mich auf den Jakobsweg. Zum ersten Mal 2006. Damals noch mit zwei Rolleiflex und 70 Rollfilmen im Rucksack. Auf unterschiedlichen Strecken und zu unterschiedlichen Zeiten habe ich mich darin versucht zu finden, was ich nicht gesucht habe.
Nach dem Krebstod meiner Frau Hildegard habe ich mich bewusst entschieden, den Jakobsweg zu gehen. Ich suchte die Kraft des Caminos, um das verknotete, verletzte Durcheinander zu ordnen. Ein Abend ist mir in besonderer Erinnerung geblieben: Der Abend, an dem ich wieder von Herzen lachen konnte.
Die Bilder habe ich unterwegs am Wegesrand gefunden. Ich habe sie gesammelt. Die Motive sind vergängliche, ephemere Skulpturen. Vielleicht werden sie erst durch die Fotografie sichtbar?
Wie wird der Jakobsweg gelebt? Wie lebe ich ihn? Als Fotograf? Wie kann ich das Erlebte, das Erfahrene mitnehmen in eine Zeit nach dem Weg, in eine alltägliche Umgebung? Keine Ahnung! Vielleicht helfen diese Fotos, Wege anders zu leben.
Es ist die Zeit, die Natur mit Demut und freiem Kopf zu bewundern. Das rhythmische Gehen löst die innere Anspannung auf und macht meine Trauer lebbar Und, niemand wird daran gehindert an einem besonderen Moment, auch mit Rucksack und Wanderschuhen, Polka zu tanzen ...
Willi Filz
August 2023
. . .
Polka sur le Camino
Ce qui est merveilleux dans le métier de photographe, c'est d'être en route, chez soi ou dans des régions inconnues. La tâche est toujours la même : s'imprégner de la situation actuelle. Transformer les pensées et les idées en images. C'est la raison pour laquelle je suis devenu photographe et artiste. Même si je n'ai pas toujours retrouvé l'idée naïve et romantique que j'avais de la vie lorsque j'étais jeune, la curiosité, le désir de comprendre et de transposer cela en photographie sont restés.
Pour diverses raisons, je suis régulièrement attiré par le chemin de Saint-Jacques. La première fois, c'était en 2006, avec deux Rolleiflex et 70 pellicules en rouleaux dans mon sac à dos. Sur différents parcours et à différentes époques, j'ai essayé de trouver ce que je ne cherchais pas.
Après le décès de ma femme Hildegard suite à un cancer, j'ai délibérément décidé de faire le chemin de Saint-Jacques. J'ai cherché la force du camino pour mettre de l'ordre dans le désordre noué et blessé. Une soirée m'a laissé un souvenir particulier : Le soir où j'ai pu à nouveau rire du fond du coeur.
J'ai trouvé les images en chemin, au bord du chemin. Je les ai collectionnées. Les motifs sont des sculptures éphémères, éphémères. Peut-être ne deviennent-ils visibles qu'à travers la photographie ?
Comment vit-on le chemin de Saint-Jacques ? Comment le vis-je ? En tant que photographe ? Comment puis-je emporter ce que j'ai vécu, ce que j'ai expérimenté, dans un temps après le chemin, dans un environnement quotidien ? Je n'en sais rien ! Peut-être que ces photos aideront à vivre les chemins autrement.
C'est le moment d'admirer la nature avec humilité et l'esprit libre. La marche rythmée dissout la tension intérieure et rend mon deuil vivable Et, personne n'est empêché de danser la polka à un moment particulier, même avec un sac à dos et des chaussures de marche...
Willi Filz
Août 2023
. . .
Polka op de Camino
Het mooie van fotograaf zijn is onderweg zijn, thuis of in onbekende streken. De taak is altijd hetzelfde, om betrokken te raken bij de huidige situatie. Gedachten en ideeën omzetten in beelden. Dat is de reden waarom ik fotograaf en kunstenaar ben geworden. Ook al heb ik niet altijd het naïeve, romantische idee van het leven gevonden dat ik als jongere had, wat is gebleven is nieuwsgierigheid, het verlangen om te begrijpen en dit te vertalen in fotografie.
Steeds weer word ik, om verschillende redenen, naar de Camino de Santiago getrokken. De eerste keer was in 2006, toen ik nog twee Rolleiflex camera's en 70 filmrolletjes in mijn rugzak had. Op verschillende routes en momenten probeerde ik te vinden wat ik niet zocht.
Nadat mijn vrouw Hildegard aan kanker was overleden, heb ik bewust gekozen om de Camino de Santiago te lopen. Ik zocht de kracht van de Camino om de geknoopte, gewonde puinhoop op te ruimen. Eén avond is me bijgebleven: De avond waarop ik weer vanuit mijn hart kon lachen.
Ik vond de foto's onderweg. Ik heb ze verzameld. De motieven zijn vluchtig, efemere sculpturen. Misschien worden ze alleen zichtbaar door fotografie?
Hoe wordt de Jakobsroute geleefd? Hoe leef ik het? Als fotograaf? Hoe kan ik wat ik heb ervaren meenemen naar een tijd na de Weg, naar een alledaagse omgeving? Ik heb geen idee! Misschien helpen deze foto's ons om het pad anders te leven.
Dit is het moment om de natuur met nederigheid en een helder hoofd te bewonderen. Het ritmische lopen lost de innerlijke spanning op en maakt mijn verdriet leefbaar En niemand wordt ervan weerhouden om op een speciaal moment de polka te dansen, zelfs niet met rugzak en wandelschoenen...
Willi Filz
Augustus 2023
. . .
Polka on the Camino
The wonderful thing about being a photographer is being on the road, at home or in unknown regions. The task is always the same, to get involved in the current situation. Turning thoughts and ideas into images. That's the reason why I became a photographer and an artist. Even if I haven't always found the naive, romantic idea of life that I had as a young person, what has remained is curiosity, the desire to understand and to translate this into photography.
Time and again, for different reasons, I am drawn to the Way of St James. The first time was in 2006, when I still had two Rolleiflex cameras and 70 roll films in my rucksack. On different routes and at different times, I tried to find what I wasn't looking for.
After my wife Hildegard died of cancer, I made a conscious decision to walk the Camino de Santiago. I sought the power of the Camino to sort out the knotted, wounded mess. One evening has remained a special memory for me: The evening when I was able to laugh from the heart again.
I found the pictures along the way. I collected them. The motifs are ephemeral, ephemeral sculptures. Perhaps they only become visible through photography?
How is the Way of St James lived? How do I live it? As a photographer? How can I take what I have experienced into a time after the Way, into an everyday environment? I have no idea! Perhaps these photos will help us to live the path differently.
This is the time to admire nature with humility and a clear head. The rhythmic walking dissolves the inner tension and makes my grief livable And, nobody is prevented from dancing the polka at a special moment, even with a rucksack and hiking boots...
Willi Filz
August 2023
|